jemioła
Jemioła pospolita, Viscum album L.
Jemioła to zimozielony półpasożytniczy krzew z rodziny sandałowcowatych (Santalaceae), rosnący na gałęziach drzew liściastych (rzadziej iglastych).
Jemioła podpolita worzy kuliste, gęste kępy o średnicy do 1 m. Pędy rozwidlone, elastyczne, barwy żółtawozielonej. Liście naprzeciwległe, skórzaste, lancetowate, z równoległym unerwieniem. Kwiaty drobne, żółtawe, rozdzielnopłciowe – pojawiają się w lutym–kwietniu.
Owocem są białe, kuliste jagody o lepkim, przezroczystym miąższu (zawierające nasiona rozsiewane przez ptaki, głównie jemiołuszki).
Surowiec zielarski
Surowiec zielarski - ziele jemioły,Herba Visci albi (pędy z liśćmi, bez owoców).
Ziele jemioły
Ziele jemioły zbiera się późną jesienią lub zimą (listopad–luty), kiedy roślina zawiera najwięcej substancji czynnych. Ścina się młode, niezdrewniałe pędy wraz z liśćmi, bez owoców (jagody są trujące!).
Nie zbierać z drzew rosnących przy drogach i w miastach – mogą być skażone metalami ciężkimi.
Skład chemiczny
Jemioła zawiera lektyny (viscumina), polisacharydy, flawonoidy, kwasy fenolowe, triterpeny, aminokwasy, fitosterole, cholinę i kwasy organiczne.
Zgodnie z monografiami EMA, ESCOP i listą EFSA, jemioła:
• wspiera prawidłowe funkcjonowanie układu krążenia,
• pomaga w utrzymaniu prawidłowego ciśnienia krwi,
• wspiera krążenie obwodowe i elastyczność naczyń krwionośnych,
• przyczynia się do ogólnego dobrego samopoczucia i równowagi fizjologicznej.
W tradycyjnej fitoterapii stosowana była jako środek:
• uspokajający i przeciwskurczowy,
• obniżający ciśnienie krwi,
• wzmacniający naczynia krwionośne i serce,
• pomocniczo w zaburzeniach klimakterycznych.
⚠️ Uwaga: owoce jemioły (białe jagody) są trujące – zawierają toksyczne białka (wiskotoksyny).
Surowiec zielarski stanowią wyłącznie liście i młode pędy, stosowane w niewielkich, ściśle określonych dawkach.
Więcej o jemiole o nalewce z jemioły i o roślinach zielarskich znajdziesz na naszej platformie z kursami Joanna Kulczyk. Zaloguj się, a otrzymasz dostęp do ciekawych kursów oraz e-booków.
Bibliografia
Ożarowski, A., Jaroniewski, W. 1987. Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie. Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych: Warszawa.